აკაკი წერეთელი

აკაკი როსტომის ძე წერეთელი დაიბადა 1840 წლის 21 ივნისს იმერეთის სოფელ სვიხტორში.

მისი მამა იყო წერეთლის თავადი, დედა კი იმერეთის მეფის სოლომონის (1735 – 1784 წწ.) შვილიშვილი.

სიცოცხლის პირველი ექვსი წელი გლეხის ოჯახში იზრდებოდა.

ამან ძლიერი კვალი დატოვა მის შემოქმედებაზე.

შემდგომში პოეტი სიამაყით იხსენებდა: „თუ რამე კარგი და კეთილია ჩემში, მაშინ ძირითადად იმის დამსახურებაა, რომ სოფელში გავიზარდე, გლეხის შვილებთან ერთად“.

წერეთლის პირველი ნაწარმოები „ხალხური სიმღერები“ 1858 წელს გამოქვეყნდა ქართულ ჟურნალ „ცისკარში“.

1852-1859 წლებში წერეთელი სწავლობდა აღმოსავლურ ენათა ფაკულტეტზე.

აკაკი შემდგომში გახდა ცნობილი როგორც დრამატურგი (მისი ყველაზე ცნობილი ნაწარმოებებია „კუდურ-ხანუმი“ და „მზაკვრული თამარა“) და როგორც პოეტი („თორნიკე ერისთავი“, 1884 და „კიკოლას ამბავი“, 1889 წ.).

წერეთელი ცარიზმის მგზნებარე მოწინააღმდეგე იყო და დაუღალავად იბრძოდა ქართული პრესის, თეატრისა და კულტურის აღორძინებისთვის „უღარიბესი კლასის“ განათლებით.

ქართული სიმღერა „სულიკო“ აკაკი წერეთლის სიტყვებით 1895 წელს დაიწერა.

1898 წელს “სულიკო” პირველად ჩაიწერა ინგლისურმა კომპანიამ ფონოგრაფმა.

აკაკი გარდაიცვალა 1915 წლის 8 თებერვალს.