1834 წლის სექტემბერში შამილი აირჩიეს ჩრდილოეთ კავკასიის იმამათის ლიდერად. მისი პირველი მეფობა ხუთ წელიწადს გაგრძელდა, ახულგოს, გამაგრებული სოფლის დაკარგვამდე, რომელიც მთიელთა შტაბს ასრულებდა. დამარცხების შემდეგ დაჭრილი შამილი იძულებული გახდა ჩეჩნეთში გაქცეულიყო. ცარისტულმა ჯარებმა ეს სრულ გამარჯვებად მიიჩნიეს, რადგან შამილის ვაჟი მათ მძევლად აიყვანეს.
ამის მიუხედავად, 1840 წელს შამილი კვლავ ხელმძღვანელობდა აჯანყებულ ჩეჩნებს. აჯანყების ერთ-ერთი მიზეზი იყო ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ ცარიზმი გეგმავდა მთიელთა განიარაღებას და ყმებად გადაქცევას. დიდი გამარჯვებების სერიის შემდეგ, შამილმა დაიწყო დამარცხება - 1859 წლისთვის რუსეთის ჯარები მიუახლოვდნენ იმამათის დედაქალაქს და აიძულეს შამილი დაღესტანში წასულიყო. 10 აგვისტოსთვის პრინცი ბარიატინსკიმ ალყა შემოარტყა ჩეჩნების ბოლო დასაყრდენს - მთის სოფელ გუნიბს ჩრდილო-დასავლეთ დაღესტანში. ორკვირიანი ალყის შემდეგ სოფელი დაეცა და შამილი ტყვედ ჩავარდა. ათი წლის შემდეგ მეფე ალექსანდრე II-მ მას ნება მისცა მექაში გაემგზავრა მომლოცველობისთვის. ყოფილი იმამი გარდაიცვალა მედინაში, 1871 წლის 4 თებერვალს.
