1829 წელს ემანუელის ინგლისური პარკის (მისი დამფუძნებლის, გენერალ-ლეიტენანტი ჯორჯ ემანუელის სახელობის) საძირკვლის ჩაყრისას ელიზაბეტანისა და მიხაილოვსკის წყაროებიდან არც თუ ისე შორს, ბერნარდაცის არქიტექტორებმა შექმნეს ორი რომანტიკული გროტო: დიდი და პატარა.
დიდი გროტო მჭიდროდ იყო დაკავშირებული მიხაილ იურიევიჩ ლერმონტოვის სახელთან – პოეტმა იგი ასახა თავის ნახატში “პიატიგორსკის ხედი” 1837 წელს.
1870 წლის 20 ივლისს გადამდგარმა ლეიტენანტმა ილია ალექსეევმა გროტოში დაამონტაჟა მარმარილოს ფირფიტა თავისი ლექსით “ლერმონტოვის გროტო”, რომელიც იწყებოდა სტრიქონებით:
შენი ტილოების ქვეშ ის ხშირად პოულობდა
ტკბილი ოცნებების თავშესაფარი,
და შენ იყავი ერთადერთი მოწმე
მისი გულისტკივილის…
სამწუხაროდ, წარწერა გაქრა 1874 წელს და ამ მიზეზით, 1878 წლის ივლისში, მისი აღდგენის შემდეგ, “წინა სევდიანი ბედის გამეორების თავიდან ასაცილებლად”, აშენდა მასიური ქვით და კარიბჭე რკინის ცხაურით შესასვლელთან. მღვიმე დიდი ლითონის ლენტით შემოარტყეს წარწერით “ლერმონტოვის გროტო” დამონტაჟდა გროტოს თაღის ზემოთ, ხოლო მის ზემოთ იყო ემბლემა ლირა, წიგნი, ბუმბული და შებრუნებული ჩირაღდანი. მოგვიანებით გროტოში ლერმონტოვის ბიუსტი გამოჩნდა.
ღობეები არ უშველა. 1917 წელს ლირის ემბლემა გაქრა, ისევე როგორც ლითონის ჯგუფი თაღის ზემოთ.
მხოლოდ მეორე მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ შეცვალეს მარმარილოს ფილა წარწერით „ლერმონტოვის გროტო“, ხოლო 1961 წელს გროტოს პორტალზე დამონტაჟდა მემორიალური დაფა.