კავკასიელები. ოსი და იმერელი

ოსეთი. ქართულ ენაში სიტყვა „ოსი“ (ოსი, მრავლობითი „ოსები“ ) შუა საუკუნეებში გამოიყენებოდა ალანების – ცენტრალური კავკასიის ერთადერთი ირანულენოვანი ხალხის სახელად. ოსები ცხოვრობენ მთავარი კავკასიონის ქედის ორივე მხარეს; ეს ხალხი მართლაც ირანულენოვანი ალანების შთამომავალია. ამ ფაქტს ადასტურებს, მაგალითად, ერთ-ერთი ადგილის სახელი, სადაც ოსები ცხოვრობენ – ირონ (თანამედროვე ვლადიკავკაზის მიდამოებში). მეცნიერები თვლიან, რომ ტერმინი შეიძლება მომდინარეობდეს ირანული arya ან aryāna-დან, რაც ნიშნავს “კეთილშობილს”. ხალხთა დიდი მიგრაციის დროს (ახ. წ. 300–600 წწ.) ალანები განიცდიდნენ ჰუნების შემოსევას და იძულებულნი გახდნენ გადასულიყვნენ კავკასიონის მთების ძნელად მისადგომ ადგილებში. ასე ჩამოყალიბდა სამი ოსური რეგიონი: დიგორია დასავლეთში (ამჟამად რუსეთში), რკინის მხარე და თანამედროვე საქართველოს ტერიტორიაზე მდებარე თუალაგი. VIII საუკუნისათვის ალანელებმა შექმნეს საკუთარი შუა საუკუნეების სახელმწიფო ჩრდილოეთ კავკასიაში. XIII საუკუნეში, მონღოლთა შემოსევის შემდეგ, ალანების ნაწილი ემიგრაციაში წავიდა უნგრეთში. ეს ჯგუფი, რომელიც იასიანების სახელით არის ცნობილი, მე-16 საუკუნისთვის ადგილობრივ მოსახლეობაში ასიმილირებული იყო და უნგრულად დაიწყო საუბარი.